Kiedyś byłeś w moim wieku. Ferie 2021 z Muzeum Miejskim

Zastanawiasz się jak niebanalnie spędzić czas? Proponujemy działanie, które wzbogaci, a być może nawet stanie się zaczynem rodzinnego archiwum. To praca ze wspomnieniami i fotografią, wykorzystująca proste narzędzia.

Projekt jest skierowany dla każdego, kto w miarę pewnie czuje się obsługując smartfon czy komputer - zarówno młodszy odkrywca, jak i jego starszy rozmówca, mogą wspierać się wiedzą. Ciekawym doświadczeniem z pewnością okażą się międzypokoleniowe rozmowy, szczególnie tam, gdzie różnica wieku jest znaczna. Sugerowany wiek uczestników to 9+.

Co będzie potrzebne?

• telefon/smartfon z funkcją dyktafonu lub możliwością nagrywania wideo
• archiwalne fotografie
• komputer
• pendrive lub płyta CD/DVD lub dysk zewnętrzny
• dostęp do Internetu - opcjonalnie
• drukarka - opcjonalnie
• skaner - opcjonalnie

Co trzeba zrobić?

Młody odkrywco, wielu z nas na co dzień korzysta z telefonów komórkowych czy smartfonów - robimy zdjęcia, nagrywamy filmy, oglądamy je, korzystamy z Internetu. Czy ten codzienny gadżet mógłby posłużyć do odkrywania rodzinnych historii? Ależ tak! Istnieje spore prawdopodobieństwo, że jesteś dość biegły w jego obsłudze. Poszukaj w dostępnych funkcjach dyktafonu, możesz też skorzystać z funkcji nagrywania wideo. Zaproś do rozmowy członka/członkinię swojej rodziny lub po prostu kogoś bliskiego. Uprzedź go/ją o swoich planach, by mógł/mogła co nieco się przygotować, np. poszukać dawnych zdjęć. Uprzedź, że chcesz nagrać waszą rozmowę.

Usiądźcie wygodnie lub wybierzcie się na spacer i… porozmawiajcie. Zapytaj swojego rozmówcę o czas, kiedy był w Twoim wieku - gdzie wtedy mieszkał, jak spędzał wolne chwile, a może nawet zimowe ferie, co dawało mu radość, a co wiązało się z obawami, co zapadło mu w pamięć z tamtego okresu. Możliwych tematów jest wiele - zależą od Ciebie i tego, czego chciałbyś lub chciałabyś się dowiedzieć. Zapytaj, czy Twój rozmówca ma zdjęcia z tamtego czasu. Poproś, aby Ci je pokazał i by je dla Ciebie opisał. Pozwól również swojemu rozmówcy zadawać pytania - zapewne będzie chciał poznać Twój punkt widzenia i przeżywane przez Ciebie emocje.

Kiedy zakończycie rozmowę, a Ty przerwiesz nagrywanie, razem zgrajcie plik na komputer lub dysk zewnętrzny. Jeżeli będziecie mieli szansę, zapiszcie Waszą rozmowę na płycie czy pendrivie, opiszcie je i dołączcie do rodzinnego archiwum. Jeśli jednak jeszcze go nie ma - głowa do góry! Nic straconego! Wręcz przeciwnie - niech Wasza rozmowa będzie początkiem!

Pamiętaj, że do rozmowy możecie wracać - odtwarzać ją, ale też kontynuować. Możecie dołączyć także fotografie, o których rozmawialiście. Jeśli są zapisane na dysku komputera, spróbujcie je wydrukować, a następnie opiszcie.

Opiekunie, postaraj się obdarzyć młodego odkrywcę wyrozumiałością i cierpliwością. Pomóż mu zadbać o to, by atmosfera podczas Waszej rozmowy była swobodna - w ten sposób szybko zapomnicie, że jest nagrywana ? Spróbujcie poszukać w Internecie archiwalnych fotografii z miejscowości, w której mieszkałeś w dzieciństwie. Być może uda się Wam nawiązać kontakt z ich właścicielem? Jeśli dorastałeś w Tychach, pomocne mogą okazać się fotograficzne zbiory wirtualnej mapy-archiwum „ABC - Architektura Bliżej Ciebie”: http://www.abc.tychy.pl.

To działanie to dobra okazja do poznania perspektywy młodego człowieka. Zarówno możliwość zadania Ci ważnych dla niego pytań, jak i odpowiedzi na Twoje, umocni go w przekonaniu o ważności przeżywanych przez niego emocji i doświadczeń, a także o znaczeniu jego historii - od dzieciństwa.

Pamiętajcie też, że Wasze nagranie będzie należało tylko do Was i to Wy zdecydujecie, czy udostępnicie je komuś jeszcze. Jeśli będziecie brali taką możliwość pod uwagę, to może ktoś z Waszych bliskich, z którymi nie możecie się spotkać, chętnie posłucha Waszych głosów. Wyobraźcie sobie też, jak wyjątkowym przeżyciem będzie odtworzenie sobie Waszej rozmowy za 5, 10 lub 15 lat! To będzie doświadczenie niczym otwarcie kapsuły czasu, w której zaklęte są Wasze wspomnienia i emocje.